An illustration I made in collaboration with philosophy students from Utrecht University, for a project with the "death" as it's theme. The philosophy students would analyze a Dutch poem, and the illustrators would make an illustration fitting the meaning of the poem. The poem that was chosen was by me was "Inkeer" by J.C. van Schagen. (2020)
Etching and aquarelle
INKEER
Deze morgen heb ik gekozen. Ik heb het witte kleed genomen en ben heengegaan.
Nu wandel ik in de zon, vrij en eenzaam langs het wijde strand, in verwondering. Was ik niet gaande dan in een andere wereld, van duister en hortende volten?
De winterzee is rijk en overdadig en de schuimende golven zijn wit en blinkend in de zon. Ik ga maar stil zo, in de grote wind, en er zingt een wijsje springend en pril. Was dat misschien het zeurig deuntje van vergeten zin, dat telkens schrijnde ginder, achter onrust en woelende wrok?
Ik ga nu wezen als de bomen in de stilte van het winterbos. Het leven is gebeurend in de roerloze bomen, ze staan rustig voor gods gezicht en sterven als het tijd is. Ze vieren hun leven in vaste eenvoud en groeien gelijk het goed is, zonder hulp of twijfel.
Ik wil maar zacht wat rondgaan hier en toezien en gelijk de hoge pijnen aan de oude vijver heimelijk staan te wiegen met de wind, zo wil ik eenzaam en vergeten staan, heimelijk zingend met de verre golving van het leven.
Mijn zingen zal niemand meer horen, maar de wind zal mijn liedjes meenemen naar zee en ze zullen verwaaien, klein en hulpeloos, met haar zware godszang, gelijk ikzelf verwaaien zal.
Ik zal geen stem meer horen dan mijn eigene, maar ik ga de drie heilige verhalen verstaan. Die van de zee aan de verre stranden, die van de grijze regens, die als troostende vrouwen komen; die van de wind in de takken.
Ik wil maar liever verborgen blijven en luisteren, gelijk de bomen luisterend staan in de stilte van het winterbos. Want ik ben heengegaan en heb het witte kleed genomen.
